Woensdag 1 september: Florida mall

Vandaag is het 1 september en wordt mijn moeder 75 jaar. Vanmorgen dus als eerste naar huis gebeld om te feliciteren. Het is hier tenslotte 6 uur vroeger. De laatste dag in de villa alweer. Morgen gaan we naar huis. We doen het vandaag dan ook rustig aan. De kinderen lagen al vroeg in het zwembad en ik chatte nog wat met Lawrence, de eigenaar van de villa. Hij vertelde dat de mensen voor ons aan het vissen waren in het meer achter onze villa. Toen de man een vis aan de haak had geslagen werd hij eraf gebeten door de alligator in het meer. Hij bleek ook wel groter dan ze dachten zo'n 4 feet, ongeveer 1.25 meter. We kletsen nog wat en op hetzelfde moment hoorde ik Bart hard au roepen. Het bleek dat Joost per ongeluk met zijn voet tegen zijn lip was gekomen. Vlug koud water erop maar heeft hij nu dus toch een dikke lip. Het was toen ook gelijk over met de pret.
Joost wilde nog graag een keer gaan eten bij de Golden Corral. Het eerste jaar dat we hier waren kwamen we er graag. Vorig jaar echter vonden we het een stuk minder. Misschien omdat je andere restaurants hebt ontdekt of omdat het eten minder was ik weet het niet. Dit jaar waren we er dan ook nog niet geweest. Om daar te dineren vonden we al helemaal geen goed plan dus hadden we Joost beloofd er vandaag te gaan ontbijten. Rond tien uur reden we op weg naar het restaurant. Het was niet zover hier vandaan dus we waren er zo. We hadden nog een kortingsbon en voor 7.50 dollar per persoon mochten we zoveel eten als we wilden. Wel onvoorstelbaar wat ze er allemaal hebben. Rond kwart voor elf bleek dat ze alles aan het omzetten waren voor de lunch. We hadden geluk volgens de serveerster want nu konden we van beiden profiteren. Eerlijk gezegd vonden we het allemaal toch niet zo geweldig. Geen restaurant om nog een keer terug te gaan. Maar goed we hadden onze buik vol en we konden er weer een tijd tegenaan. We hadden de kinderen nog een cadeautje beloofd dus stelden we de Tomtom in richting Florida Mall. Joost wilde graag boxen voor zijn Ipod en Bart wilde een ps3 spel. Joost had iets gezien bij Sears in Tampa dus vandaar naar de Mall. Onderweg reden we nog een stukje over de International Drive en keken daar nog even bij een grote sportwinkel. Nog even de laatste sfeer opsnuiven van Orlando want we moeten er weer even op teren. We reden door naar de mall en parkeerden bij Sears voor de deur. Je hebt hier overal gigantische parkeergelegenheden en alles is gratis. Bij Sears vond Joost wel wat hij wilde maar er zat natuurlijk een Amerikaanse stekker aan. Je kunt er dan wel weer een convertor bij kopen maar dan wordt het ongeveer net zo duur als in Nederland. Verder zit je natuurlijk met de garantie. We konden gelukkig dus Joost uit zijn hoofd praten om hier die boxen te kopen. Bart wilde graag een pet dus liepen we nog even de mall in. Daar zagen we een pettenwinkel waar je zelf een naam of initialen op kon laten zetten. Dit vonden ze eigenlijk allebei wel leuk. We kozen kleur, lettertype en grootte en na een uur zouden we ze weer op kunnen halen. We besloten om onze tijd te verdrijven maar een rondje door de mall te maken. Bart had in Busch Gardens een leuke rugzak gezien. We hadden die niet gekocht en hadden daar uiteraard spijt van. Hij was van het merk Hurley en nergens konden we natuurlijk zo'n tas vinden. Volgens de verkoper zouden ze dit merk tassen verkopen bij Dillards. Daar vonden we geen Hurley maar wel een Oneill. Bart vond deze ook wel mooi, we rekenden af en liepen verder. Echter een paar winkels verder kwamen we in een winkel waar ze heel veel tassen van Hurley verkochten en uiteraard een veel mooiere dan degene die hij al had gekocht. Moeders dus weer terug met de tas naar Dillards om vervolgens bij de andere winkel de Hurley rugzak te kopen. Je moet wat overhebben voor je kroost. Maar volgende week begint school weer dus is het wel handig dat we in ieder geval geen tas meer hoeven te kopen. Na uiteraard nog even in de berenwinkel te hebben rondgekeken, liepen we terug naar de pettenwinkel. Helaas waren de petten niet helemaal netjes geborduurd. De verkoopster bood aan om ze opnieuw te doen maar daar moesten we weer op wachten. Uiteindelijk konden we na een half uur toch vertrekken. Op de terugweg naar de villa stopten we nog even bij de Wallmart. De jongens wilden nog graag een cadeautje kopen voor de vriendinnetjes in Nederland. Ton wilde hier nog scheermesjes meenemen en ik kocht nog wat bakspulletjes. Goed geslaagd kwamen we rond vijf uur in de villa aan. Ik nam nog even een duik in het zwembad en genoot van het uitzicht over het meer. De familie ducktales kwam in optocht langs, onze huisvrienden de ooievaars? kwamen nog even dineren en een andere nieuwgierige vogel kwam voorzichtig kijken of we al nieuwe buren hadden. Plotseling zag ik iets boven het water uitkomen wat verdacht veel leek op een slang. Na een paar keer het geobserveerd te hebben riep ik Ton om te horen wat hij dacht dat het was. Beiden kwamen we toch op hetzelfde uit, een slang. Het leek wel of hij ons uitzwaaide maar ik was toch blij dat hij in het water bleef. Lawrence had hier nog geen slang gezien maar wel in Chatham Park waar onze villa vorig jaar gelegen was. Gelukkig wel aan de andere kant van het gaas maar toch. Inmiddels doken de kinderen ook in het zwembad en ging ik alvast het een en ander inpakken. Aan alles komt een eind zo ook aan deze vakantie. Eén van de reacties op dit blog was de vraag wat we leuker vinden, de hotels of de villa. We vinden het leuk om op verschillende plaatsen te komen en veel te zien maar in de villa heb je meer ruimte. Vooral met Joost is dat wel ideaal. 24 Uur met elkaar op een hotelkamer is wel heel vermoeiend. Daarom is het leuk om af te kunnen sluiten met het verblijf in een villa. Ton keek nog even op de computer waar we konden gaan eten maar we besloten toch om naar Perkins te gaan. Het was inmiddels al tegen achten en Perkins was lekker dichtbij. Ton koos voor verschillende gefrituurde vis, de kinderen voor de cheeseburger zonder kaas en ik voor een biefstuk. Deze laatste had ik "medium" besteld maar het leek wel een schoenzool. Ik riep de serveerster en kreeg een tijdje later een nieuwe. Ook deze was niet echt een succes. Jammer van deze laatste avond want we hadden hier steeds goed gegeten. Toen ik de serveerster aangaf dat het nog niet echt geweldig was zei ze dat ze het van de rekening af zou halen. Toevallig maakten we gisteren bij The Outback hetzelfde mee met de biefstuk van Joost. Ze doen er hier niet moeilijk over, je hoeft gewoon niet te betalen. Dat moet je bij ons eens doen. Ik bestelde nog wel een stuk appeltaart met caramel na als afsluiter. Dit is hier wel erg lekker. We hadden geen zin meer om nog iets te gaan doen dus reden we voor de laatste keer in het donker over de 192. We hadden hier weer een leuke tijd gehad. Thuis gekomen zette ik nog een was in, checkte alvast in voor de vlucht van morgen en zorgde dat de koffers zover gepakt waren. De vlucht vertrekt morgen een kwartier later dan in eerste instantie gepland. We vliegen om kwart voor drie vanaf Orlando naar Newark waar we om tien voor half zes zullen aankomen. Om vijf over half zeven vertrekt dan alweer de vlucht naar Amsterdam. Niet heel veel overstaptijd maar we hoeven nu niet door de immigration en zo. Ook de koffers worden als het goed is doorgelabeld naar Amsterdam. We hebben allemaal nog wel zin om te blijven maar vinden het ook wel leuk om weer (even) naar huis te gaan. Vooral onze hond Max hebben we erg gemist. Bart wil vrijdag een broodje frikandel en Ton heeft zin in bloemkool met een bal gehakt. Joost wil een lekker glas Tilburgs water en bij mij zal een spaatje rood er ook wel in gaan. Maar even thuis zullen we het leven hier wel weer gaan missen. We hebben ruim 2000 kilometer gereden en weer veel gezien. Mooie herinneringen waar we nog lang op terug kunnen kijken. Het is inmiddels bijna half twaalf dus ik ga zo ook mijn mandje opzoeken. Morgen weer een vermoeiende dag. Misschien dat ik morgenvroeg nog tijd heb om wat foto's te plaatsen.