Vrijdag 27 augustus: naar de villa

Vanmorgen waren we allemaal al vroeg wakker en de zon stond hoog aan de hemel. Dit waren we gewend van Fort Myers. Ik vond het eigenlijk wel een beetje jammer om hier weg te gaan want ik vind het een heel leuk hotel en ook een leuke plaats. Er is nog genoeg te zien hier. Vandaag zouden we doorrijden naar ons laatste adres, de villa in Kissimmee. Aangezien we hier toch pas om vier uur in konden, wilde ik nog graag even naar Sanibel island. Vorig jaar zijn we hier ook geweest en het is een mooie route en leuk om even te kijken. We namen nog even afscheid van Marga, Wim en Xaviera die vandaag door zouden rijden naar Key Largo. Zij deden zo'n beetje de route die wij twee jaar geleden hebben gedaan. Tegen negen uur zaten we in de auto op weg naar Sanibel. Sanibel Island is een eiland aan de kust van Fort Myers door bruggen verbonden met het vasteland. Zoals ik al zei is het een mooie weg. Vorig jaar waren we ricting Captiva gegaan en nu besloten we Sanibel aan te houden. We hadden niet zo heel veel tijd want om twaalf uur moesten we uit onze kamer. We reden een beetje rond en bij Bowman's Beach parkeerden we de auto.


We moesten over een paar bruggetjes om naar het strand te komen. Bij een van de bruggen zagen we krokodil in het water liggen. Hiervan moesten we natuurlijk even foto's maken en even filmen.



We liepen verder en zagen nog een sprinkhaan en een ander raar beestje, een soort duizendpoot denk ik. Op het strand lagen heel veel schelpen dus Bart en Joost vermaakten zich volop met schelpen zoeken.



Het was wel heel erg warm. Na een ruim half uur op het strand te hebben gelopen gingen we weer terug naar de auto. Het was tegen elf uur dus moesten we terug. Onderweg wilde Bart nog even stoppen bij de Nike outlet. We keken even rond maar hij vond niks wat hij leuk vond. We reden door naar het hotel waar we de koffers inlaadden en uitcheckten. We vonden het allemaal jammer om te gaan en we zullen hier zeker nog een keer terugkomen.
We vroegen Tommie de weg naar Orlando en deze gaf aan dat het ruim vier was rijden. We zouden dezelfde weg terugrijden maar Ton wilde liever binnendoor. Dit was een half uurtje langer maar wel 74 kilometer minder. We besloten dit maar te doen. De route was schuin naar boven vanaf Fort Myers naar Orlando. Onderweg stopten we nog even bij Mc Donalds om iets te eten. Onderweg kwamen we langs een gedeelte van Florida dat touristen niet kennen denk ik. Dan zie je pas het echte Amerika. Wat een puinzooi. Huizen die je als je er tegen aan stoot omvallen zo lijkt het. En er wonen nog steeds mensen in. Onvoorstelbaar wat een tegenpool met Fort Myers en Naples. Volgens de tomtom zouden we om tien voor vijf aankomen maar ondanks dat we ook nog gestopt waren bij de Mac, kwamen we om half vijf aan bij de villa. We hadden de code dus konden zo het huis binnen. De villa zag er weer goed uit. Wat een ruimte in vergelijking tot de hotelkamers van afgelopen week. We maakten een rondje door het huis en ontdekten dat er zelfs boodschappen gedaan waren voor ons. Er was brood, koffie, koekjes, suiker, kaas, bananen, jus d'orange, water, melk, eieren en een keukenrol. Leuk toch.




Ik had Lawrence de eigenaar deze week nog gesproken via Gmail en hij vertelde dat hij dag weer 2 boekingen van Nederlanders had gehad. Hij heeft ook mooie villa's en we voelen ons hier al gelijk thuis. Voor de kinderen is er naast de gameroom ook een X-box en er zijn dvd's en spelletjes. Ook spulletjes voor in het zwembad zijn aanwezig. Hier zullen we ons wel een paar dagen vermaken. Helaas maar zes dagen want de villa was niet langer vrij. De kinderen doken natuurlijk gelijk achter de computer en gingen nog even poolen. Tegen een uur of zeven besloten we wat boodschappen te gaan doen en te gaan eten. De Wallmart is hier heel dichtbij en ook allerlei restaurants liggen aan de 192. We haalden wat lekkere dingen en moesten ook nog even tanken. Ton gooide er voor 20 dollar benzine in maar de meter liep niet op. We gaan eert maar even eten en dan zal hij wel oplopen dachten we. De kinderen wilden graag naar het Outback Steakhouse wat aan de overkant lag. Ton bestelde Tilapia, Joost had chickentenders en Bart en ik namen een biefstuk. Joost had het koud en was moe en wilde graag naar huis. We namen dus maar geen toetje meer. Buitengekomen regende het en de benzinemeter was nog steeds niet opgelopen. Hij gaf nog steeds aan dat we nog maar 24 mile konden rijden. Voor 20 dollar krijg je hier 8 gallon, dat is zo'n kleine dertig liter benzine. Daar moesten we toch wel weer een eindje mee kunnen rijden. We besloten even terug te gaan naar het benzinestation want misschien had Ton toch iets fout gedaan. De medewerker kon hem echter ook niet helpen en buitengekomen stond de meter ineens op 84 mile te gaan. Dit kan volgens ons nog niet helemaal kloppen maar goed het was beter dan de 24 van eerst. Morgen zien we wel verder. Bij thuiskomst in de villa keek Ton nog even tv en de kinderen doken in bed met de laptop. Ik nam een boek mee naar bed want ik was toch wel heel moe van de lange trip. Het was een weg met veel stoplichten en dat is heel erg vermoeiend. We gaan in ieder geval genieten van de laatste dagen in onze villa. We willen in ieder geval nog naar Universal Studios en naar Blizzard Beach. Verder hebben we de kinderen nog een cadeautje beloofd en wil ik nog naar wat winkels voor bakspulletjes. We zullen onze tijd wel doorkomen.